Onlangs was ik aanwezig bij een inspiratiesessie over Playing-2-gether. Een methodiek die mij inderdaad inspireerde en waarvan ik hoop dat het door veel leerkrachten zal worden overgenomen.
Soms loopt het tussen een leerkracht en een leerling in de groep niet zo lekker. Leerkrachten kunnen niet met alle kinderen dezelfde band opbouwen, karakters zijn immers altijd verschillend en zorgen voor wisselende interactiepatronen. Wanneer de relatie echter verstoord is en de leerkracht niet goed in contact komt met de leerling, kan de interventie van Playing-2-gether wellicht helpend zijn.
Bij Playing-2-gether ligt de focus op het versterken van de relatie tussen de leerkracht en kleuter door samen met het kind te spelen. Het is een project dat is uitgezet in meerdere landen en gericht op groep 1,2 en 3. Echter, ook bij leerlingen uit hogere groepen kan het zinvol zijn, wellicht op een iets andere manier uitgevoerd.
De methode werkt in een notendop zo, dat de leerkracht drie keer per week 10 minuten 1-op-1 speelt met de betreffende leerling. Het is belangrijk dat de leerkracht hierbij exclusieve aandacht voor de leerling kan hebben. De leerkracht past verschillende technieken toe (niet altijd tegelijk), om de betrokkenheid bij de leerling aantoonbaar te maken en te vergroten. Zo kan de leerkracht de leerling in eerste instantie enkel observeren, kijken wat hij/zij doet, om daarna mee te doen met het spel. Er wordt vervolgens gespiegeld, zonder zelf spel toe te voegen. Het is nadrukkelijk de bedoeling dat de leerling het spel leidt en het gevoel van autonomie ervaart tijdens het spelen, terwijl het merkt dat de leerkracht beschikbaar, benaderbaar en sensitief is.
Er werd een positief effect gemeten na dit 6-8 weken te hebben uitgevoerd (onderzoek).
Een informatief filmpje kun je hier bekijken!